Meta

Oprichter van Pro Kid Divorce en De Pubercoach. Als pubercoach heb ik regelmatig te maken met kinderen die knel zitten binnen de echtscheidingsproblematiek van hun ouders. Dit is desastreus voor hun ontwikkeling naar een volwassen bestaan. Daarom richt ik mij niet alleen op de nazorg bij echtscheidingen, ik informeer en adviseer ouders juist ook aan de voorkant van het scheidingsproces om puber- en kinderschade te voorkomen. Wil je in contact komen met Meta? Mail of bel: meta@depubercoach.nl of info@pro-kid-divorce.nl 06-29069209

14 Comments

  1. Lina
    7 april 2016 @ 10:20

    Ik ben inmiddels volwassen, maar mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was. Mijn moeder heeft er alles aan gedaan om haar kinderen weg te houden bij hun vader. Gevolgen voor mij: Na 2x proberen gezond contact te krijgen met mijn vader heb ik het inmiddels opgegeven. Daar is het helaas te laat voor en mijn vader vertrouwt mij niet, want ik had hem als 4 jarige afgewezen. Door deze vervelende jeugd heb ik ook met mijn moeder al 30 jaar geen contact. Tevens had ik vroeger problemen met relaties aangaan, vriendschapsrelaties of liefdesrelaties. Mijn vrienden of partners moesten de leegte van het niet hebben van ouders opvullen. Dat werkt natuurlijk niet. Kinderen ben ik niet aan begonnen, dit heeft ook voor een deel hiermee te maken. Dus, als je kinderen krijgt, heb je de verantwoordelijkheid om er te zijn voor ze. Ook als je er niet meer uitkomt met je partner. Als je dat niet netjes afhandelt, kunnen je kinderen allerlei problemen krijgen in hun latere leven.

  2. Marlon Maanicus
    7 april 2016 @ 11:34

    Helaas zie ik ook in mijn praktijk in toenemende mate zaken waarbij moeders alles uit de kast halen om te bewerkstelligen dat vaders hun kind(eren) niet meer kunnen zien. Een HELE kwalijke ontwikkeling en iets wat je je kind niet mag aandoen! Het schaadt het kind voor de rest van zijn/haar leven.

    • Meta Herman de Groot
      7 april 2016 @ 16:07

      Dag Lina, wat een heftig verhaal. Helaas zie ik steeds meer wanhopige vaders en afgestompte kinderen in mijn praktijk. Heel soms valt het nog te lijmen, maar vaak ook niet. Met alle gevolgen van dien zoals jij hier beschrijft. Ik wens je ondanks je verleden heel veel geluk toe.
      Groet, Meta Herman de Groot

    • Meta Herman de Groot
      7 april 2016 @ 16:08

      Helemaal eens Marlon.

  3. Iris
    7 april 2016 @ 13:50

    Duidelijke stelling. Maar wat als….. de vader al lang een nieuw nest heeft en geen enkele moeite doet om betrokken te zijn bij zijn 1e kind? Niet met een appje, geen mailtje,brief/kaart of telefoontje. Niet op verjaardagen, en niet “zomaar” contact, zelfs ook op toezeggingen en afspraken verstek laat gaan?

    Na ruim 8 jaar is het begrip hier wel op, kan ik u vertellen. En alleen al uit bescherming tegen weer een nieuwe teleurstelling, “hoeft” het allemaal voor zoonlief ook zo nodig niet meer. En weet U? Ik voel eigenlijk ook niet langer meer de behoefte om hem te “promoten”. Leg mij maar uit hoe fout dit is.

    • Meta Herman de Groot
      7 april 2016 @ 19:50

      Dag Iris, jouw situatie hier omschreven lijkt van een andere orde te zijn. Wat zeker ook een hele pijnlijke situatie is voor uw zoon. Hopelijk dat het in de toekomst zal verbeteren voor uw zoon. Ik wens hem veel sterkte toe.

  4. Kristel Olthoff
    7 april 2016 @ 15:49

    Ik omarm deze vaders en sta ze als gespecialiseerd advocaat graag bij!

  5. Hm
    7 april 2016 @ 23:29

    Jammer dat er niets geschreven wordt over de vaders die liever tijd met hun vriendin doorbrengen dan met hun eigen kind. Zal nooit mijn kind weghouden bij haar vader maar hij doet alleen de verplichte weekenden en nooit iets extra’s!

  6. Johan Kroon
    8 april 2016 @ 13:01

    Ja, er zijn ook slechte vaders. Ik heb altijd mijn dochters willen zien, maar dat werd onmogelijk gemaakt door de moeder. Ik zal nooit tussen de moeder en de dochters willen komen, misschien had ik dat wel moeten doen…. nou ja, wel willen doen, maar dat was en is absoluut ONMOGELIJK. De rechtbank heb ik nooit heil in gezien. Tijdens het “huwelijk” was de rechter er immers ook niet. Nee, samen trouwen is samen scheiden en het goed doen voor de kinderen. Maar er zitten doorgaans twee kanten aan het verhaal. Echter wordt er zeer dikwijls met twee maten gemeten. Mijn ex heeft iedereen om haar vingers gewikkeld. No problemo. Wachten op mijn dochter, die zelf niet eens beseffen wat er gaande is. Ik hou van ze. Ze blijven altijd welkom.

  7. Ernst
    9 april 2016 @ 11:25

    Beste Meta,

    Ik verwerp je stelling ” Kinderen van gescheiden ouders hebben ALTIJD vader en moeder nodig.”

    Kinderen hebben een stabiele, veilige, liefdevolle en diverse omgeving nodig. Wie die omgeving biedt is compleet irrelevant. Of het nu vader en moeder zijn, al dan niet gescheiden. Of het zijn de grootouders. Of het zijn twee moeders of twee vaders…

    Ik zat jaren geleden in de situatie dat ik de moeder van mijn kinderen heb moeten “uitgummen”, voor zover dat überhaupt ooit mogelijk is natuurlijk. Ik heb daarbij ook moeten opboksen tegen de vooroordelen dat een moeder noodzakelijk is in de opvoeding van een kind.

    Ik heb het zonder hun moeder gedaan en mijn kinderen zijn ondertussen gezonde, evenwichtige jonge volwassenen die hun weg in het leven gevonden hebben of aan het vinden zijn. Natuurlijk dragen zij ook hun littekens mee van het verleden, maar niet meer dan elk ander kind dat in een niet gescheiden omgeving is opgegroeid want ook binnen een huwelijk dat stand houdt is niet alles koek en ei…

    In mijn ervaring kan het nodig zijn die andere ouders soms (tijdelijk of niet) uit te gummen en hoeft dat geen onontloopbare hypotheek te leggen op de toekomst van je kinderen. Zoals ik het bij die andere column (De uitgegumde vader achter de coulissen) op deze site ook al aangaf:

    “Mijn ervaring? Die andere uitgummen is soms noodzakelijk… slecht spreken over die andere richt meer schade aan.”

    • Meta Herman de Groot
      9 april 2016 @ 14:09

      Beste Ernst, dank voor je reactie.
      Zoals ik ook aan Rafi heb aangegeven het volgende:
      Mijn column gaat over vaders die uit het leven van hun kinderen worden verstoten zonder dat daar aanwijsbare redenen voor zijn. Dit heeft dus niets te maken met vaders (dat kunnen ook moeders zijn) die destructief zijn en een gevaar vormen voor kinderen.
      Uitgegumde vaders: de term zoals ik ‘m bedacht heb en bedoel, zijn vaders die onnodig uit hun vaderrol verstoten zijn.
      Er zijn altijd uitzonderingen maar die kan ik nu eenmaal niet in mijn columns steeds aankaarten.

      Ik ben blij te lezen dat jouw kinderen goed terecht gekomen zijn.

      Groet van Meta

  8. Inge-Lore
    16 april 2016 @ 16:12

    Beste Meta,

    Hoe zit het met de ‘uitgegumde’ moeders (in de betekenis die jij dus aan deze term gegeven hebt)?
    De moeders die tijdens en na de scheiding door ons Nederlandse rechtssysteem in de steek gelaten zijn? Hun kinderen niet of nauwelijks meer zien door toedoen van de vader? Hoe schadelijk is hun afwezigheid tijdens de puberteit en het verdere leven van hun kinderen?
    Het gaat bij ouderverstoting nl meestal over de verstoting van de vader.

    Jij zult daar in jouw praktijk toch ook mee te maken hebben?

  9. iemand
    28 april 2016 @ 15:15

    ik vind het heel erg dan mensen hier zo over praten. Ik zie mijn vader al drie jaar niet meer maar dat is mijn eigen keuze en dan gaan mensen zeggen dat ik mijn vader nodig heb. IK HEB HEM NIET NODIG,HIJ HEEFT NOOIT WAT VOOR ME GEDAAN. Dus stop met zeggen dat ik beide ouders nodig heb want ik ben nu gelukkig en dat is sinds ik heb niet meer zie.

    groetjes,
    Meisje die zelf weet wat goed voor d’r is.

    ps: Jullie zullen vast wel gelijk hebben maar ik ben gelukkig :)