Elke eerste en derde vrijdag van de maand stellen we, in samenwerking met Patrick Timmermans van Vader Visie, een aantal vragen aan gescheiden vaders over het vaderschap na de scheiding.
Hoe ziet jouw vaderschap er nu concreet uit?
Ik heb een co-ouderschap met mijn ex. Wij hebben samen een zoon van 10 en een dochter van bijna 13. Mijn zoon zit in groep 7 van de basisschool, en mijn dochter in de 2e klas van de middelbare. Op zondagavond om 17:30 vindt het “wisselmoment” altijd plaats. Dit houdt dus in dat wij een keurige 50/50 verdeling hebben. Op het moment werk ik niet meer voor een baas, dus kan ik mijn eigen tijd indelen. Dat is fijn! Het voelt vrij, in charge, in beweging. Ik ben er, samen met mijn nieuwe lief, zowel ’s ochtends voor school als ’s middags na school voor de kinderen. Ze hoeven niet meer naar een opvang en zo blijft er meer tijd over waarin ze met vrienden kunnen afspreken, waarin ik ze kan helpen met hun huiswerk, met hun (emotionele) struggles, met gewoon “samen zijn”. Het is fijn om dit samen met mijn lief te kunnen doen, het verdelen van de aandacht, het huishoudelijke aspect, ook al ben ik, qua opvoeding, degene die definitieve beslissingen neemt en, uiteraard, de meeste verantwoordelijkheid draagt.
Kan je wat meer vertellen over hoe het contact met de moeder van jou kind(eren) is?
Het contact is goed. Onze gezamenlijke eerste prioriteit is om er samen als ouders zo goed mogelijk te zijn voor de kinderen. In het begin was het nog best lastig, omdat ik degene was die de scheiding wilde en ik me schuldig voelde over hoe een en ander was verlopen. Ik wilde ook dat zij zo goed mogelijk terecht zou komen, voelde me verantwoordelijk om gedeeltelijk nog voor haar te zorgen. Dat zorgde, hoe goed bedoeld ook, voor onduidelijkheid en verwarring, vooral bij mijn nieuwe liefde, maar zeker ook bij mezelf. De verbinding, zoals die was, was nog niet goed doorgehakt en het oude gezinssysteem sudderde daardoor nog door, zodat er ook geen ruimte was voor een werkelijke nieuwe start. Mijn ex bleef mij ook privé-berichtjes sturen waarin zij deelde hoe ze zich voelde. Op een bepaald moment voelde ik heel sterk dat dit niet meer werkte, niet meer kon. Het creëerde onzuiverheid in de energie. Ik heb toen zelf, met behulp van een energetisch lichaamswerker, de band radicaal doorgehakt. Heb mijn ex toen duidelijk gemaakt dat ik enkel nog contact wilde over de kinderen en over niets anders meer. Vanaf dat moment is zij, naar mijn gevoel, ook meer op haar eigen benen gaan staan en ik ook. Het heeft voor helderheid en zuiverheid gezorgd. Sindsdien is het contact respectvol, vriendelijk en, daar waar nodig, ondersteunend.
We vieren de verjaardagen van de kinderen én Sinterklaas nog samen. Dat is een afspraak die we in het echtscheidingsconvenant hebben opgenomen. Momenteel voelt dat nog goed. Mocht dit toch gaan wringen, dan is er in ieder geval ruimte en openheid om het daar, als ouders, samen over te hebben.
Wat is nu jouw grootste frustratie in het gescheiden ouderschap?
Op dit moment heb ikzelf, persoonlijk, eigenlijk helemaal geen frustratie in ons gescheiden ouderschap. Alles is piekfijn geregeld, er is de openheid en de soepelheid om vastgelegde afspraken, daar waar nodig, aan te passen, ik heb een goed, gegrond, open en vriendelijk contact met mijn ex-vrouw, de kinderen hebben, van ons beiden, een stem in het hele proces gekregen.
De frustratie die ik voel is meer indirect, gelinkt aan de gevoelens van mijn nieuwe lief, de stiefmoeder (of de “emma”, extra mamma, zoals mijn dochter haar noemt) van mijn kinderen. Zij heeft enorm gestruggeld en is nog steeds bezig met het vinden van haar rol, haar plek, in het systeem. Zij heeft moeite (gehad) om haar plek als mijn nieuwe vrouw naast mij in te nemen, om haar omgang met mijn ex te definiëren, om haar rol als “emma” vorm en body te geven. Het is nog steeds in proces. Vooral op het moment dat ik duidelijkheid kreeg over hoe ik, in de nieuwe situatie, met mijn ex wilde omgaan, ontstond er plaats voor mijn vriendin om al haar gevoelens en frustraties er te laten zijn. En mijn initiële reactie was: “WTF, kom jij nou met jóuw shit? Net nu het rustig aan het worden is?” Haar “issues” vroegen ook aan mij dat ik stelling innam over bepaalde dingen, dat ik dingen moest aanpassen die voor mij alleen wél werkten. Ik had daar helemaal geen zin in! Uiteraard een egocentrische reactie, maar ik wil dat hier nu ook niet gladstrijken. Soms is het gewoon klote om, als je jezelf door jouw dingen en frustraties geworsteld hebt, ook nog eens tijd en emotionele ruimte te moeten geven aan de frustraties van een ander. Mijn vriendin en ikzelf zijn nu ook in relatiecoaching, om samen meer klaarheid, vrede en compassie in dit stuk te vinden. Dit helpt enorm en heeft ons samen erg versterkt.
Wat is jouw grootste verlangen in het gescheiden vaderschap?
Mijn grootste verlangen, en tevens ook valkuil, is dat ik zo graag wil dat iedereen zich prettig en happy voelt bij de regeling, bij gemaakte afspraken, bij de huidige gang van zaken. Ik zorg graag emotioneel voor anderen. Ik realiseer me ook terdege dat dit onmogelijk is. Mijn kinderen hebben momenten van verdriet, mijn vriendin worstelt met bepaalde dingen in het systeem, mijn ex heeft geheid ook dingen die zij lastig vindt. En dan ben ikzelf er ook nog eens met mijn behoeftes en verlangens. Het lukt me beter en beter. Ik ga hier zelfs heel “bold” neerzetten dat het me eigenlijk best goed lukt de laatste tijd. Maar het is iets waar ik, bovenop alle dagelijkse dingen, toch keer op keer energie in moet blijven steken.
Ook het feit dat ik met mijn vriendin, die mij nu helpt bij het opvoeden van de kinderen, niet altijd op één lijn zit qua opvoeding, is soms lastig en ook daar verlang ik dat wij ten allen tijde een team zijn. Wat we voor 95% ook zijn, maar ik zou ook zo graag die 5% gladstrijken. En terwijl ik dit neerschrijf, realiseer ik me ook, dat dat niet altijd mogelijk is en dat het oké is, en ook helpt om samen te groeien in ons nieuwe gezinssysteem.
Wat heb jij er zelf aan gedaan, doe je nu, of wil je doen om dat verlangen te realiseren?
Haha, dat is simpel, of toch niet zo simpel altijd, meer wel het meest effectief: praten, praten, praten, praten. Uiten, uiten, uiten, uiten. Hier in huis zijn we allemaal erg eerlijk naar elkaar. Elke emotionele scheet die dwarszit, wordt uitgesproken en aangepakt, of krijgt in ieder geval ruimte om er te mogen zijn. Dit helpt enorm om een visie te creëren, om grenzen te trekken en die te verstevigen, om met open hart “Ja!” te zeggen tegen de dingen die écht belangrijk zijn en “Nee!” tegen die dingen die niet meer voegen en waar de energie in weglekt. En om heel, heel dicht bij mezelf te blijven en elk gevoel van ongemak te bekijken en te onderzoeken. Waar staat het voor? Wat heeft het te vertellen? Maak ik het groter dan het is?
Simpel gezegd: om in contact te blijven met mezelf en met degenen om me heen die er toe doen. That’s it!
Bas
Wil jij graag een betere relatie met de vader/moeder van jouw kind(eren)? Of verlang je naar een manier om te leren omgaan met hoe de situatie nu is? In de online training ‘Hoe word je relaxed met je ex’ krijg je in een uur praktische tools aangereikt om anders in de relatie met je ex-partner te leren staan. Kijk hier voor meer informatie >
