Bas komt mijn ruimte binnen. Bas is niet zijn echte naam en omwille van zijn privacy is zijn naam gefingeerd. Bas is boos, heel boos. Hij wil niet meer naar zijn moeder.
Hij valt meteen met de deur in huis en begint in geuren en kleuren te vertellen wat zijn moeder allemaal niet goed heeft gedaan. Bas heeft hiervan een lijstje gemaakt dat hij graag met mij als Kindbehartiger wil bespreken:
“Met Pasen kregen we geen Paasontbijt”
“Er staat te weinig eten en drinken in de koelkast”
“Ik moet altijd mee boodschappen doen”
“Ik moet helpen de vaatwasser leegruimen terwijl ik dat als kind niet behoor te doen”
“Ze is eigenlijk altijd chagrijnig”
“Ik slaap er niet goed”
“Ze helpt mij niet met mijn huiswerk”
“Ik mag papa niet bellen als ik daar ben”
“Ze heeft beloofd dat ik een kat zou krijgen, maar dat mag ineens niet meer”
“Er komen altijd mensen over de vloer”
“Ik voel mij er niet veilig”
Op zijn lijstje heeft Bas de woorden altijd en niet met pen dik onderstreept. Hij voegt er aan toe dat hij DUS niet meer naar zijn moeder wil.
Hij kijkt mij met een blik aan die lijkt te zeggen: ‘zo dat is wel wat dit lijstje en jij bent er voor mij dus je regelt het maar’.
Ik weet dat het nog geen zin heeft om Bas tegen te gaan spreken of hem bepaalde dingen uit te leggen. Zijn vertrouwen moet ik behouden. Voor mij is het belangrijk dat ik zoveel mogelijk kan analyseren en in kaart kan brengen.
Bas wil zich gehoord voelen, want ja Bas heeft ook een mening en het recht om te kiezen, zo zegt hij. Hij is immers 12. Bas vergeet dat kinderen niet hoeven te kiezen en dat het recht op je mening uiten niet betekent dat deze mening altijd gevolgd wordt of wat gezegd wordt altijd in het belang van Bas is.
Ik besluit vooral verdiepende vragen te stellen. Ik sla alles op wat Bas zegt, want er gaat een alarmbel bij mij af dat Bas zich aan het onthechten is van zijn moeder en hierin beïnvloed kan worden door zijn vader. Ik vraag door om een eventueel aanwezig bondje tussen vader en Bas te kunnen toetsen. Ik vraag hoe het tussen Bas en zijn vader is. Wat Bas verwacht van een ouder. Van een vader. Van een moeder. Van zijn ouders onderling in hoe ze met elkaar om gaan.
Hieruit komt naar voren dat Bas zijn vader op een voetstuk plaatst. Zijn vader doet alles goed. Zijn moeder daarentegen….
Er wordt een zwart-wit beeld neergezet.
Bas gebruikt termen als ‘geweldig’, ‘fantastisch’ en ‘stoer’ voor zijn vader en geeft aan dat zijn vader zijn grote voorbeeld is. Ze kunnen over alles praten, zegt Bas en hij deelt ook alles met zijn vader over zijn moeder. Andersom kan dat niet omdat zijn moeder dan slecht zou praten over zijn vader. Zijn vader zou dat nooit over zijn moeder doen. Nee, zijn vader begrijpt Bas vooral en probeert Bas hiermee te helpen, aldus Bas.
Zijn vader heeft ook aangegeven dat hij Bas niet meer gaat dwingen om naar zijn moeder te gaan als hij dit niet wil. “Daarvoor is er teveel gebeurd”, zou zijn vader hebben gezegd.
De uitingen van Bas gaan nog verder. Op een tekening heeft hij later nog met dikke letters ‘geen contact’ geschreven. “Nu niet en in de toekomst ook niet”.
Mijn rol als Kindbehartiger was om de stem en beleving van Bas inzichtelijk te maken en een verslag op te stellen dat naar de rechtbank zou gaan. De rechter heeft voor mijn rol vervangende toestemming verleend, want vader stond in beginsel niet open voor mijn inzet.
Het verslag is met ouders gedeeld. Zij mochten hierop reageren. Moeder reageerde kort met drie zinnen. Ze leek lam geslagen te zijn door de bevindingen en gaf aan het advies te onderschrijven. Vader reageerde door middel van een 7 pagina’s lange relaas over wat hij ziet aan slechte dingen bij moeder en dat hij zich helemaal kan vinden in de uitingen van Bas, echter niet in het advies, namelijk dat een begeleid hersteltraject ten aanzien van het contact tussen Bas en zijn moeder zo snel mogelijk wordt opgestart en hierbij een gedwongen kader tevens noodzakelijk is.
De rechter heeft tijdens de zitting aangegeven dat vanuit de objectieve omschrijving zeer grote zorgen naar voren zijn gekomen over de positie van Bas en de rol van vader in deze. Dat contactherstel in gang zal worden gezet en dat dit op zeer korte termijn zal moeten plaatsvinden. Begeleiding is opgenomen, waaronder in deze begeleiding voor ouders afzonderlijk. Het concrete advies met de stappen is overgenomen en een OTS is uitgesproken.
Inmiddels zijn we 6 maanden verder…..
Het contact met Bas en zijn moeder heeft plaatsgevonden. Er is een vaste regeling die loopt. Er is begeleiding ingezet voor ouders die nog doorloopt. Er is met beide ouders gewerkt. Met moeder in hoe zij kan aansluiten bij Bas, hem kan helpen de andere kant te zien zonder afwijzend naar vader te zijn. Met vader is gewerkt waarbij hij nu begrijpt hoe zijn emoties naar moeder toe Bas in de knel hebben gebracht. Vader is zich verder bewust geworden hoe anders met Bas te communiceren.
Ik ben tenslotte nog steeds Bas zijn Kindbehartiger. Ondanks dat hij mij een tijd niet echt aardig meer heeft gevonden en ook boos op mij was, zijn er stappen met hem en zijn ouders gezet. Dankzij de samenwerking tussen instanties, het inzichtelijk maken van wat er speelde richting de rechtbank, die er ook op geanticipeerd heeft, en door samenwerking naderhand tussen professionals.[1]
Dit artikel wordt gedeeld om een boodschap uit te dragen over ouderonthechting én de impact ervan.
[1]Met toestemming van de betrokkenen is deze blog opgesteld en gedeeld.
