“Beste ouders,
Een scheiding is niet gemakkelijk. Voor jullie niet en zeker voor de kinderen niet. Kinderen zien hun ouders als ‘1’. Door de scheiding worden jullie ineens ‘2’ losse personen, die steeds meer individueel van elkaar gaan opereren. Kinderen hebben daarbij veelal te dealen met twee huizen waarbij jullie zelf een nieuwe vaste plek krijgen of de eerdere plek behouden, er verschillende regels zijn en soms regels samenkomen. Oude herinneringen proberen jullie achter je te laten, om aan een nieuw leven te beginnen, waarbij deze herinneringen voor de kinderen juist hun houvast vormen aan dat wat er ooit als gezin was samen.
[tweet_box design=”box_12_at” pic_url=”https://miesmagazine.com/wp-content/uploads/14469467_10208496842472440_5370331232366965683_n.jpg” author=”Marieke”]Verandering kost tijd. Kinderen kunnen daar best mee omgaan, maar het tempo en de manier waarop een scheiding verloopt als ook hoe samen ouders kan worden gebleven, zijn voor hen essentieel.[/tweet_box]
Waar jullie het vroeger ook vast weleens niet eens waren, lijkt het steeds meer dat jullie tegenover elkaar staan. Iets kleins lijkt ineens sneller dan voorheen tot iets groots te worden. De discussies gaan van ‘wat heb je mij aangedaan’, naar ‘jouw regels zijn anders dan de mijne’, tot ‘waarom geef je de kinderen zoveel zoetigheid’ en ‘waarom breng je ze altijd een half uur te laat’ als ook ‘het is niet eerlijk verdeeld op financieel vlak’. Ik zie ze in mijn praktijk allemaal voorbij komen. De rek is er uit, de rek die er eerder wel was toen jullie als ouderteam nog samen waren. Uitspraken konden toen nog met een korreltje zout worden genomen. Het over en weer begrijpen van elkaar is steeds meer naar de achtergrond verdwenen, zeker wanneer de afstand tot elkaar groter is geworden.
Hoe praat je na de scheiding nog met de vader of moeder van je kinderen als de frustraties op ex-partner niveau de boventoon voeren? Hoe doe je dat wanneer je gekwetst, boos of geïrriteerd bent? Hoe kun je elkaar blijven respecteren als persoon, ondanks de verschillen die er zijn? Hoe kunnen jullie samen als ouders dezelfde lijn blijven pakken omwille van de kinderen, zodat zij een eenduidig beeld en geluid krijgen van jullie? Hoe zorg je ervoor dat je de ander de ruimte biedt om ouder te zijn en blijven, immers verandert dat niet? Hoe kan voorkomen worden dat de kinderen het gevoel krijgen dat zij tussen jullie in staan of moeten kiezen? Of dat ze een strategie gaan kiezen, zoals “bij papa zeg ik het één en bij mama het ander, dat voorkomt gedoe”? Of zich schuldig gaan voelen? Of zich verantwoordelijk gaan gedragen omdat het jullie niet lukt om samen de verantwoordelijkheid op te pakken?
Het is belangrijk om kinderen te ontslaan van hun taak. Villa Pinedo verwoord het hun filmpje voor kinderen zeer helder: ‘het is niet jouw taak‘. Ook mag niet vergeten worden dat de kinderen 50% de ene en 50% de andere ouder zijn en blijven.
Vanuit het respectvol ouderschap is veel mogelijk. Respectvol ouderschap vraagt echter om een flinke dosis zelfreflectie, om eigen pijn te herkennen en betekenis te geven, om eigen reactiepatronen onder ogen te zien, om water bij de wijn te doen, buiten de eigen kaders te kunnen denken, sorry te durven zeggen als ook dank je wel, de ander ruimte te bieden om ‘fouten’ te mogen maken, te luisteren, door te vragen en vooral elkaar te blijven zien als de vader en moeder van jullie kinderen.
Met het oog op de aankomende zomervakantie, zou ik jullie willen vragen om eens bij jezelf na te gaan of het je zou lukken om 50% van je kind af te wijzen. Ik kan mij voorstellen dat dit een rare vraag is om over na te denken. Dat deel wijs je echter af of bied je geen ruimte wanneer je jouw ex-partner afwijst in het ouderschap.
De kinderen hebben jullie nodig, allebei. Om zich volledig te kunnen voelen. Woede- en oordeelvrij. Elkaar respecterend als ouders. Dit zodat zij zich zorgeloos, zonder schuldgevoel en last op hun schouders kunnen blijven ontwikkelen.”
Auteur Marieke Lips – Kindbehartiger, Kidsinbetween – Filmpje YouTube Villa Pinedo
